Статья о Киршанских в “Herbarz szlachty żmudzkie”, том 3, Grzegorz Błaszczyk, стр. 102
Taryfa 1690 roku - Kierszańska Barbara Janowa z Janem Paszkiewiczem z Poszog w pow. wielońskim dym poddański 1.
Nazwisko to notowano jako: Kierszański, Kirszański, zapewne też Kijszański. Nazwisko rodziny to spolonizowana forma nazwiska litewskiego Kerśis, które zapewne łączy się z litewskim kerśas, czyli „pstry”, „różnokolorowy” itp. Może to jednak nazwisko odmiejscowe? Może łączy się z nazwą rzeki Kirszyna, prawym dopływem Niewiaży na południe od Szadowa na pograniczu wielońsko—upickim, czyli Żmudzi z województwem trockim? Rzekę tę notowano w aktach ziemskich żmudzkich XVI w jako Kirszyn [Slovar]. Warto zwrócić uwagę, że Poszoki, w których notowano Kierszańskąw 1690 r., leżały stosunkowo niedaleko od tej rzeki, były w tym samym powiecie i polu Laudańskim, lecz bardziej na południe. Prawdopodobnie należy ich wiązać z pow. upickim w województwie trockim. W taryfie tego województwa z 1690 r. notowano Kierszańskich w „Polu Sabany na Pomuszu” i Kijszańskich w „Polu Podbirże Krajszany” (w kopii: Kijszany) w północnej części pow upickiego. Według wywodu Kirszańskich herbu Łuk z 1819 r. ich protoplastą byl Jan Wincenty Gintyllo Władysławowicz Kierszański, żyjący na początku XVIII w.
Na Żmudzi w tym czasie spisano tylko jedną rodzinę w pow wielońskim, przylegającym do pow upickiego. Była to jedna rodzina, z jednym dymem poddańskim. Była to szlachta drobna i nieutytułowana. W 1819 r. w rodzina herbu Łuk Napięty została wylegitymowana ze szlachectwa w późniejszej guberni kowieńskiej.
Źródła: LVIA, F 391—8—2596, к 329v; Slovar, s. 136: Kirśin. Literatura: Ciechanowicz, Rody, T. 3, s. 287: Kierszański i 291: Kirszański; LPŻ, T. 1, s. 977: Kerśanskas, Kerśis; Uruski, T. 6, s. 327.
Language:
