Калечыц / Kaliečyc / Kaleczyc / Калечиц, Колечиц

[Калечыц]

Удакладненні па дакументу 1557 г. У ім не ідзе гаворкі аб сяле Хадасовічы, але аб саміх Хадасовічах, з якіх і Якуб Каліціч. Гэта ж падцьвярджаецца і выданнем кнігі №43 Метрыкі Літоўскай, дзе складальнікі ў імянным паказальніку пазначылі Якуба Каліціча Хадасовіча.

Таксама звесткі з Метрыкі Літоўскай, 1503 г.:

Прывілей ад 10.06.1503 г. Сасіну Федаровічу на жэрэбей Хадасоўскі ў Калечычах. Адзначана, што ён набыў таксама ўгал зямлі ў Калечычах у Андрэя Бразіньскага, які раней набыў гэтыя землі за дазволам вялікага князя ў людзей гаспадарскіх Берасцейскага павета Калічычаў, якія далей паказаны падрабязна з прозвішчамі-мянушкамі: Аўхім з браццямі Шыловічы, Строк з браццямі Ляневічы, Лявон з браццямі, Корка з браццямі, Чарнак з браццямі. Усе яны далей зноў паказаны Калечычамі.

Такім чынам, бачна, што

1. У Наваградзкім павеце жылі Хадасовічы, адзін з якіх паказаны Каліцічам, ці Калечыцам і ад якога пайшлі Калечыцы ў аднайменным сяле, дадзеным ад Неміровічаўны.

2. На пачатку XVI ст. у Калечычах у Берасцейскім павеце Андрэй Бразіньскі трымаў землі, набытыя ім за дазволам Вялікага князя ў Калічычаў, ці Калечычаў, у тых жа Калечычах існаваў жэрэбій Хадасоўскі.

[Калечыц]

Крыніца кан. XIX ст. -Letopiś Milejczickoj śv.Varvarinskoj cerkvi, Grodnienskoj guberni, Brestskago ujezda, Vysoko-Litovskagobłagoczinnija, rękopis, s. s. 179. / "Летапіс Мілейчыцкай царквы.." - ўзгадвае цікавую падрабязнасць у гістарычным апісанні Мілейчыц, каля якіх знаходзіўся і населены пункт Калечычы (Калейчычы), у якім у XV ст. жылі Калечычы, некаторыя з якіх да 1501 г. прадалі за дазволам вялікага князя Аляксандра Ягелончыка жэрэбій Хадасоўскі вознаму Рачко, а іншыя-да 1503 г.- Бельскаму зямяніну Беразіньскаму, пасля чаго тыя землі, у 1501 і 1503 гг. адпаведна апынуліся ў Сасіна Фёдаравіча (дарэчы, нашчадкі якога трымалі грунты і ў Калечыцах, і, адначасова, плацы ў Мілейчыцах).

Так, прыгадваецца, што, мясцовыя землі, у прыватнасці, Мілейчыцы, былі заселеныя ўцякаючымі "ад турэцкага ярма" з Балгарыі, Сербіі і Босніі і, пераважна, баснійцамі- "..Szczególnie sporo ludu osiedliło się tu
po zajęciu przez Turków słowiańskich krajów: Bułgarii, Serbii
i Bośni. Niektórzy uciekając spod jarzma tureckiego (szczególnie
Bośniacy) znajdowali tu w Milejczycach swe miejsce zamieszka-
nia (Kronika cerk. rkps. s, 1).." У іншым месцы паказана, што мігранты з Балкан з'явіліся тут на пераломе XIV-XV ст., пасля бітвы на Косавам Поле 1389 г.  Рытарычнае пытанне: ці не адтуль сапраўды тады і паўднёва-славянскі СНІП ДНК Калечыцаў, радаводы генетычных супадзенцаў якіх менавіта з тэрыторыі сярэднявечнай Босніі ? Цікава б даведацца, з якіх дакументальных падставаў тое падавалася..

[Калечыц]

Яшчэ ўдакладненні па даце даніны Настассі з Неміровічаў Глябовічавай, у пытанне таго, як трэба ўважліва асэнсоўваць тэкст дакументаў:

У апісаным на пачатку XVIII ст. праве на вольнасць земскую з грунтаў у Калечыцах урадніку Вераскоўскаму Якубу Андрэевічу Калечыцу не пазначана дата, але стаіць месяц Лістапад. Можна меркаваць, што даніна была ў тэрмін валодання Глябовічавай маёнткам - з 1541 па 1557 г. (дакумент аб перадачы ёй маёнтка Далятычы ад маршалка Юрыя Юр'евіча Неміровіча 1541 г.). Але ж, у запісы, актыкаваным у Наваградзкім замкавым судзе менавіта ў лістападзе 1557 г. (25.11.1557 г.) дакладна паказана наконт Якуба з Хадасовічаў Каліціча ад імя п. Глябовічавай : "...за яго да мяне павольныя службы, лістом асаблівым чыню.." - г.зн. гаворка ідзе у цяперашнім часе. Такім чынам, відавочна, што наданне было актыкавана, хутчэй за ўсё, менавіта ў лістападзе 1557 г. Акрамя таго, зразумела ўзгадка тэрміну "фальварк" (..быўшаму "на ўрадзе фальварка Вераскоўскага"..), бо Устава на валокі, якая прадугледжвала фальваркі, адбылася як раз да лістапада - 01.04.1557 г.

Арыгінал дакумента, на жаль, знайсці не атрымаецца, бо кнігі Наваградзкай кадэнцыі Галоўнага Літоўскага Трыбунала, у якой разглядалася справа з харунжым Літоўскім Міхалам Гедэонам Францкевічам наконт адабрання дакументаў зямян далятыцкіх, былі знішчаны яшчэ ў XVIII ст., а актавыя кнігі Наваградзкага суда за другую палову XVI ст., дзе права магло быць актыкавана асобна (аналагічна актыкаваным наданням ад Алелькавічаў, напрыклад- Жаўрыдам, Корбутам і інш.), не захаваліся таксама.

[Калечыц]

Праглядзеў арыгінал інвентара Дзяляціч 1652 г. Зямянін Грышка Калечыц запісаны не "Panuszeniec", як у апрацаваным варыянце інвентара з Віленскага архіва, але "Ponurzeniec". Знайшоў тлумачэнне слова у старым слоўніку:

Ponurzeniec - daw. czlonek jednego z wyznan protestanckich, uznajaczych za waznie jedynie chrzest przez zanurzenie. Oburzona szlachta wolynska przesladowaniem dyzunitow ciesniela sie hurmem do zborow akatolickich i nauki ponurzencow chwytala sie. Wiszn. Lit. VIII, 266

Такім чынам, панужэнцы - гэта анабаптысты. Вядома, што ўслед за Радзівіламі ў пратэстанцтва перайшла ў XVI ст. значная частка шляхты, у т. л. іх кліентэлы. Пратэстантызм вызнавала ў той час большая частка шляхты Наваградзкага ваяводства. І нават Уселюбскі каталіцкі касцёл быў ператвораны ў збор. Вядомы і загад Крыштафа Радзівіла, каб зямяне, мяшчане і падданыя хадзілі ў Далятычы да збору.

У Койданаве ж была адна з найбуйнейшых пратэстанцкіх абшчын у ВКЛ. Ад канца XVII ст. там афіцыйна праводзіліся з'езды пратэстантаў ВКЛ кожныя 4 гады. Койданаўскія Калечыцы, відавочна таксама былі ў канцы XVI-XVII ст. пратэстанцкага веравызнання : у метрычных кнігах Койданаўскага кальвінскага збору неназваны па імені Калечыц быў у Нявелічах кумам Барбары Жарнавец, дачкі Крыштафа, кансеньёра койданаўскага і заснавальніка Койданаўскай школы. Верагодна, гэта быў Марка Калечыц Пяткевіч каля Нявеліч - застаўнага фальварка койданаўскіх пастараў, яго праўнук Геранім Калечыц быў хросным у Нявелічах у Руцкіх, або яго сын (мой продак) Мікалай, які ў 1670 г. трымаў саладоўню пры кальвінскай плябаніі пры Койданаўскім замку. Напрыканцы XVII ст. Калечыцы ўжо сталі каталікамі, а пазней галіна ў Дабрынёва - уніятамі. Пры гэтым прадстаўнік галіны з Пяткевіч зямянін Юзаф Калечыц з Янчыкоўшчыны ў XVIII ст. быў жанаты на Петрашкевічаўне кальвінскага веравызнання.

[Калечыц]

Да 1567 г. маёнтак Вераскава перайшоў на ўласнасць Рэгіёны Войцахаўны Несялоўскай, жонцы Юрыя Зяновіча, якая па маці паходзіла з Неміровічаў. Прыкладна, у 1576 г., калі Ўселюб перайшоў да Мікалая Радзівіла Рудога (найбуйнейшым маёнткам якога на тэрыторыі Беларусі перад гэтым з'яўляўся Койданаў), тады ж да яго перайшлі і Далятычы з Вераскавым. У перапісе войска ВКЛ 1567 г. Рэгіна Зяновічава ставіла ў войска з Вераскава і яшчэ трох маёнткаў. Несумнеўна, у якасці вершнікаў выступалі ў т.л. знаходзячыся ў васальных з ёй адносінах зямяне - у Вераскава гэта Князевічы і Калечыцы, або іх падданныя. Быў яшчэ адзін род у Вераскава- Даніловічы, але яны да гэтага часу, відавочна, лічыліся ўжо зямянамі Ўселюбскімі пана Давойны.

Удакладненні. Вераскава была падзелена паміж сёстрамі Неміровічаўнамі праз спадчыну Юр'я Юр'евіча Неміровіча, маршалка гаспадарскага. Згодна з лістом 1557 г. Якуб Андрэевіч Калечыц быў павінен, калі пажадае, служыць далей дачцэ Настассі Вацлаваўны Неміровічаўны Глябовічавай - Раіне Глябовічаўне, жонцы Якуба Красоўскага. У перапісу войска ВКЛ 1567 г. паказана:

Якуб Красоўскі коней 2 з Вераскава і Лысіцы. Панцыр, прылбіца, сагайдак, рагаціна. Г.зн., што ў 1567 г., відавочна, Якуб (ці, магчыма, праз 10 год з 1557 г. - ужо яго сын) служыў Красоўскім. Пасля маёнтак апынуўся ў Станіслава Давойны, ваяводы Полацкага, а ў 1576 г., ад яго ўдавы Барбары Саламярэцкай, нарэшце, "разам з маёнткамі баяр-шляхты" перайшоў да Мікалая Радзівіла Рудога.

[Калечыц]

AGAD 1/354/0/7/598
У табелі харугвы зямян койданаўскіх ваяводы Віленскага Караля Станіслава Радзівіла ("пане Каханку") 1787 г. пазначаныя гімейны (так менаваліся жаўнеры па тыпу драгун, або мушкецёраў у палках ВКЛ г.зв. іншаземнага аўтарамэнту)  Міхал (сын Эліаша з Абрамаўшчыны і Пяткевіч і Канстанцыі з Шацілаў) і Павел (сын Андрэя з Пяткевіч і Марцэлі з Некрашаў) Калечыцы.

[Калечыц]

Да агульнай інфармацыі, якая тычыцца маёнтка Дабрынёва, ці Шыкутовічы, а значыць і Калечыцаў, або іншых маіх продкаў:

Рапарты розных харугваў ардынацкіх Гераніма Фларыяна Радзівіла. Рапарт генеральны ўсіх зямян. З добраў застаўных зямяне, 1746 год:

З Станькава  Вяльможнага пана дэ Раэса - 21 зямянін.

Скарбнік менскі Казімір Геранім дэ Раэс трымаў у межах Станькаўскай маёнтнасці толькі застаўныя фальварк і вёску Дабрынёва ці Шыкутовічы з прылеглымі вёскамі Скворцы, Лапцэвічы і Клаўсова, якія былі набытыя ў 1713 г. ад Менскага лоўчага Касцюшкевіча і прададзеныя Гераніму Фларыяну Радзівілу ў 1751 г. разам з "вольнымі прыхожымі, баярамі". Можна меркаваць, што частка насельніцтва Дабрынёва да продажу ў 1751 г. спаўняла ня толькі баярскую, але ж і зямянскую службу. На карысць гэтага сведчыць і тое, што сваякі мясцовых жыхароў у маёнтку Койданава таксама сустракаюцца ў рэестрах зямян.

[Калечыц]

AGAD, 1/354/0/23/t.170 p.12

Hrabstwo Kojdanowskie od Nowosiolek Kostrowickich. Nowosiolki Gladkich a potem Owsadowskich.

Ліст 31.05.1655 г. застаўны (улеўковы) ад Станіслава Ждановіча (які быў лоўчым койданаўскім) Аляксандру Аравінка-Аўсядоўскаму:

"...маючы нівы розныя з сенажацямі, выкупленыя ад Марка Калечыца які нівы трымаў Калечыц правам застаўным ад нябожчыка пана Яна Ждановіча, стрыя майго ў пэўнай сумме, як у лісце асаблівым застаўным ёсць сумма памянёная, і нівы сенажаці ўсё на кожным месцы назвамі апісаныя...з асобы маёй на асобу пана Аўсядоўскага тым лістам маім улеўковым улеваю..."

Такім чынам, падцьверджана інфармацыя з вываду Ждановічаў 1799 г. аб наданні права застаўнага JP Калечыцу 30.04.1638 г. на грунты дзедзічныя ў Навасёлках.
У вышэйшых пастах памыляўся, меркаваў, гледзячы па датах, што застаўнае права атрымаў бацька Маркі Цімафей Калечыц, але ж аказаўся сам Марка, які нарадзіўся, г.зн. не пазней за 1620 г. (памёр паміж 1682 і 1695 г.).

Выпіс з кніг спраў Двара Койданаўскага 1674 г., тычыцца замены земляў Ждановічаў з Аўсядоўскімі. У 1687 г. пададзены да судовых актавых кніг панам Матэвушам Бранцом, подпіс пісара земскага Багуслава Ўніхоўскага, маршалка трыбунальнага ВКЛ:

У апісанні зямель прыгадваюцца памежныя суседнія грунты, у т.л. "праз роў зарослы за рэчкай Чартарыйкай" грунт Крашынскі - "гара і ніва названыя Крашынскія, якія на гэты час Паны Марэк і Шаціла, зямяне койданаўскія, ужываюць...". Марэк- відавочна, мой продак Марка (Маркус у метрычных кнігах Койданаўскага касцёла) Калечыц (Калечыцкі). Шаціла-магчыма, падвойскі макаўчыцкі Савасцей Шацілка (войтам макаўчыцкім у той час быў сын Маркі Калечыца Тэадор). Пасля 1648 г. Марка Калечыц не жыў у Макаўчыцах, трымаў койданаўскія сенажаці, у т.л. у Ельне (у памеры грунтаў Навасельскіх згадваецца засценак Ельня ад грунтаў Макаўчыцкіх), Карэмдзянцы, разам з войтам і падстарастай койданаўскімі, таксама зямянамі Плявакай, Навіцкі, Лапкоўскім, Міхалоўскім. У інвентары Навасельскіх зямель Ждановічаў 1652 г. Сенажаць Карэмдзёўская за ракой Уса і на Машніцы. Асноўнае месца жыхарства - Пяткевічы, ці Вуглы, былая частка Навасёлак Багуфалаўскіх- у койданаўскіх інвентарах адсутнічае, як і Цяўлава і іншыя некаторыя засценкі, якія адносіліся да Вязынскага зямянскага тракту, зямянінам якога, Марка і, відавочна, стаў.

Якія дакладна грунты ў Навасёлках трымаў з 1638 па ~ 1655 Марка Калечыц, невядома. Магчыма, гэта грунты, якія фігуруюць у актах замены Ждановічаў з Аўсядоўскімі ў 1674 г., у т.л. Макараўшчына (у іншым месцы "Макараўская сядзіба"), названая ад імя продка Макара Ждановіча, якая межавала з грунтамі Кастравіцкіх, Марэка і Шацілы, Кавалеўшчына,  "у Грыневым Хвойніку пад Ярашоўкай", "у Петрылаве да Падліп'я", і іншыя, усяго грунтаў 7 "штук".

Бацька Маркі Цімафей Калечыц, магчыма, таксама трымаў сярод іншых нейкі Навасельскі грунт: у інвентары 1620 г. ён трымаў "нарэз ад Круглай?" У інвентары зямель Ждановічаў 1652 г. пазначаны "Круглы хвойнік".

Цікава і тое, што цэнтрам маёнтку Навасёлкі маіх іншых продкаў Гладкіх з'яўлялася мястэчка з плебаніяй, і ў 1652 г. прыгадваюцца нават Навасельскія мяшчане. Акрамя Гладкіх, у меншым ступені мясцовымі землеўласнікамі з'яўляліся Багуфалы, Гарноўскія, Даноўскія (апошнія пасля зямяне і баяры ў Ледніках), Ашчэклінскія. Скіндары, Юндзілы, Аўсядоўскія, Ратомскія трымалі мясцовыя землі праз заставу і адначасова сваяцтва паміж сабой. 

[Калечыц]

Якія дакладна грунты ў Навасёлках трымаў з 1638 па ~ 1655 Марка Калечыц, невядома. Магчыма, гэта грунты, якія фігуруюць у актах замены Ждановічаў з Аўсядоўскімі ў 1674 г., у т.л. Макараўшчына (у іншым месцы "Макараўская сядзіба"), названая ад імя продка Макара Ждановіча, якая межавала з грунтамі Кастравіцкіх, Марэка і Шацілы, Кавалеўшчына,  "у Грыневым Хвойніку пад Ярашоўкай", "у Петрылаве да Падліп'я", і іншыя, усяго грунтаў 7 "штук".

Здаецца, гэтыя грунты і называліся потым землі Аўсядоўскія. Яны ж пазначаныя пазнейшым допісам як Аўсядоўскіх у ранейшым дакуменце- Дыярыушы памеры Паноў Ждановічаў у годзе 1652, (дапісана на арыгінале ў пазнейшыя гады). Былі ж яшчэ Навасёлкі Галубоўскія- гэтыя землі атрымаў Аляксандр Аўсядоўскі ў застаўнае валоданне ад Даніэля Скіндара (і быў жанаты з Скіндараўнай) ў 1641 г., у т.л. фальварак Ярашоўка.

Да 1715 г. Землі і Галубоўскія і Аўсядоўскія апынуліся ў валоданні Цёлак Камароўскіх, магчыма, праз шлюб. У 1715 г. прададзены Янам Цёлак Камароўскім Самуэлю Умецкаму.
У 1729 г. Плацыд Ян Аравінка-Аўсядоўскі, навіцыят закону святога Бенедыкта, прадаў грунты ў Навасёлках Андрэю Умецкаму, які быў жанаты з яго сястрой Іаганнай.

Атрымалася, што сучасныя Малыя Навасёлкі ў Дзяржынскі раёне- былы засценак Навасёлкі, дзе жылі Ждановічы- гэта калісьці землі Аўсядоўскіх, але ж замененыя ў 1670-я гады на родавыя землі Ждановічаў.

Раней меркаваў, што Калечыцы карысталіся землямі фальварка Яцкоўшчына ў складзе маёнтка Навасёлкі, але ж той фальварк заставаўся ў Гладкіх да самага продажу Кастравіцкім разам з іншымі землямі. Яцукоўшчына, а пазней Янчыкоўшчына і Гай Ускі - зямля, потым засценак каля Заберажжа, які меў назву ад першых жыхароў- зямян Яцкоўскіх, пазначаных у ранейшых інвентарах. Калечыцы ж тут пачалі трымаць гэтую зямлю каля 1721 г.

Скарочанае апісанне "Аўсядоўскіх" зямель:

1. Макараўшчына, грунт Макараўскі ў шахаўніцах паміж грунтамі паноў Аўсядоўскіх (маецца на ўвазе застаўных, ад Скіндараў) 9 моргаў 8 прутоў, аднім бокам ад мястэчка Навасёлкі па царкву, што на мяжы стаіць і па вуліцы пана Аўсядоўскага да млына, а другім бокам па грунты пана Ежэга Кастравіцкага, чашніка Рэчыцкага, праз роў зарослы за рэчкай Чартарыйкай па самую гару і ніву Крашынскія, якія на гэты час Паны Марэк і Шаціла, зямяне койданаўскія, ўжываюць..

2. 3 морга 1 прут паміж грунтамі пана Аўсядоўскага і браццяў Яна Ждановіча; Пад Ярашоўкай у Грыневым Хвойніку 5 моргаў 9 прутоў, ад дубоў Ярашоўскіх па мяжы паноў Ждановічаў, Кавалеўшчына за ракой Чартарыйкай 1 морг 17 прутоў..

3. Пры мяжы грунту Крашынскага 19 прутоў

4. За сялом Навасельскім за нівай якую трымае падданы паноў Ждановічаў Даніла Карэнда 1 морг 24 прута. Дарэчы, у 1672 г. Аўсядоўскаму прадаў Крыштаф Ждановіч селяніна Грышку Карандзюка, што ставілі нашчадкі ў якасці доказаў шляхецтва разам з застаўным правам Калечыцу. Відавочна, што і Карэндзянка (Karędzianka, пазней таксама Карэмдзянка) якую трымаў Марка Калечыц і яго суседзі апрацоўвалася тымі самымі прыгоннымі Карэндамі/Карандзюкамі. У інвентарах Койданава таксама "Сенажаць Карэн/мдзянская".

5. 2 морга 15 прутоў паміж межамі , да дарогі і па Роў.

6. У кліне да Ярашоўкі 1 морг 15 прутоў.

7. У Пятрылаве да Падліп'я паміж межамі і шнурамі паноў Ждановічаў 10 моргаў і 10 прутоў.


Звесткі аб грунце Крошынскім з інвентара 1583 г.:

Ніва пад Гаем Галубоўскім над ручаём пры грунце Крошыным парабка (падданага) морг 1 прутоў 10.

[Калечыц]

З акту абмежавання маёнтка Навасёлкі 1601 г. стала зразумела, што за "Верташкі", на якіх трымалі грунты Калечыцы (у т.л. Цімафей Калечыц, бацька Маркі, і яго нашчадкі, у т.л. нарэз ад Круглай (сенажаці навасельскай) на працягу XVII і XVIII ст.:

"...адтуль сцяна (мяжа Навасёлак) аж да Верташак Лога, тым логам праз балота аж да ракі Усы, тою ракою ўгору аж да рэчкі, што ідзе з Машніцы да сцяны Машніцкай...". Над Машніцай грунт у  4 морга трымалі Іахім і Раман Калечыцы яшчэ ў 1588 г.
У логу (вялікім яры, рас. овраге) Верташкі, акрамя Калечыцаў грунты трымалі ў 1620 г. і такія асобы як Марцін Тур, войт плябанскі;  Ян баярын і іншыя.

Іншая зямля Калечыцаў ляжала ў г.зв. Цішкавым Бродзе. Верагодна, ён быў дзесьці каля апісанага ў акце 1601 г. Цішавага Логу :

"...ад нівы паноў Багуфалаў Камень названай і да Паўла кухара Яго Міласці Пана Гладкага, дзе ў ракі Чаплі граніца скончылася дзе камень цесаваны ляжыць, а зтамтуль ідучы  Цішавым Логам да адрынішча (пабудовы для сена) і права да дуба высокага, адтуль да пяці яблань адна ад другой непадалёк стаяць над Рвом Міронавым да канца рва Міронавага да сасны.."

[Дзьмітрый Мацеша]

Приветствую, нашел на кладбище недалеко от Рубежевич надгробие: Антони Калечыц, жил 60 лет, умер 20 марта 1923, брат его Ян жил 48 лет, умер в октябре 1923

[Калечыц]

 Рэестр спраў маёнтка Ярашоўка, 1673 г. LVIA, Ф.1135-20-1132

1. Квіты аб заставе грунта за 13 злотых пад Ярашоўкай ад Яна Ждановіча Калечыцу, Калічыц Аляксандра Аўсядоўскага дапусціў, а Аляксандр Аўсядоўскі Міхала Аўсядоўскага дапусціў сваім правам.

2. Ліст на ўлевак ад Аляксандра Аўсядоўскага панам Керсноўскім на Ярашоўку, 1639 г. Квіт пану Даніэлю Скіндару і ліст аб адданні грошаў; арыгінал што былі баяры Казінцы ў Калечыца ў заставе ад Скіндара.

З выпісу інвентара Навасёлак 1594 г.: ".. паселішча Ярашоўскае, дзе баяры жывуць..насупраць паселішча баяр Ярашоўскіх..".

Такім чынам, дабавіліся новыя звесткі, а таксама  раней не зусім карэктна падаў маёмасныя адносіны:

1. Станіслаў Ждановіч у 1655 г. не выкупаў грунты ў майго продка Маркі Калечыца, але падцьвердзіў права ўлеўковае да перадачы земляў ад Калечыца Аўсядоўскаму. Ўлевак, або права ўлеўковае- гэта права застаўнага пасэсара перазастаўляць маёнтак трэцім асобам.

2. Калечыцы таксама трымалі ў застаўным валоданні ад Даніэля Скіндара баярскае паселішча Ярашоўка (першая згадка назвы "Ярашоўка" менавіта ў дачыненні да баяр у складзе маёнтка Навасёлкі) з аседлымі баярамі Казінцамі.